Ropucha zielona (Bufo viridis)

Ropucha zielona jest zwierzęciem mniejszym od ropuchy szarej, dochodzšcym maksymalnie do 14 cm długości. Ciało jej jest delikatniejsze, chociaż mocne i krępe. Brodawki skórne u tej ropuchy są mniejsze, dzięki czemu skóra nie robi wrażenia takiej szorstkości. Również gruczoły uszne są u niej znacznie słabiej widoczne.
Ubarwienie grzbietu tego pięknego płaza jest silnie plamiste, przy czym nieregularne ciemnozielone plamy występują wyraźnie na jasnym szarym tle. Brodawki boczne skóry są karminoczerwone. Ubarwienie samicy jest mniej wyraźne i jaskrawe.
Ze snu zimowego budzi się ropucha zielona w końcy marca, porę godową rozpoczyna w kwietniu lub nawet na początku maja. W okresie tym samiec wydaje charakterystyczny, silny głos przypominający wysokie trele kanarka. Głos ten wzmocniony jest przez specjalny rezonator zewnętrznby, położony w spodniej części jamy gębowej.
Po opuszzeniu wody ropucha prowadzi zasadniczo nocny tryb życia, można ją jednak często spotkaćw dzień. Jest to gatunek odporny na brak wody, występujący na terenach suchych, stepowych i półpustynnych. Brak jej w okolicach wilgotnych, Ropucha ta kopie w lekkiej ziemi głebokie dołki, w których kryje się w ciągu całego dnia. Wykorzystuje też nory gryzoni i aktualne kryjówki.
Ropucha zielona żyje w Europie Środkowej, sięgając ku północy po Danię i Szwecję południową. W górach znajowano ją na wysokości 4600 m npm.
Jest to gatunek pospolity w całej Polsce, bardzo rzadki i niepewny w Tatrach, natomiast bardzo częsty na ciepłych, południowych stokach Pienin.