Traszka zwyczajna (Triturus vulgaris)

Traszka zwyczajna jest zwierzęciem niewielkim (do 10 cm długości) i delikatnym. Ciało jej jest wysmukłe, ogon zwykle nieco dłuższy od tułowia i głowy. Głowa drobna, wypukła, nie ma fałdu podgardlanego, a skóra zawsze jest gładka.
Ubarwienie traszki zwyczajnej jest zmienne: szarobrunatne, płowe lub ciemnobrynatne, zawsze jednak nieco jaśniejsze niż traszki grzebieniastej. Na tle tym dobrze widoczne są ciemniejsze plamki. Brzuszna strona jest jasnopomarańczowa, gęsto nakrapiana. W okresie godowym samiec ma grzebień szeroki nie przerywany u nasady ogona. Ciało jego jest silnie nakrapiane. Ubarwienie godowe samicy jest mniej efektowbe i kontrastowe. Jest ona wyraźnie mniejsza od samca, co u naszych traszek stanowi pewien wyjątek.
Traszka zwyczajna pojawia się w wodzie w końcu marca lub na początku kwietnia. W czasie godów zamieszkuje bardzo różne zbiorniki wodne, w tym niewielkie kałuże, sadzawki czy rozlewiska. Pływa dobrze i zwinnie, łowi drobne zwierzątka wodne. Samica składa jaja od kwietniu, umieszczając je pojedynczo na liściach wodnych roślin. Larwy opuszczają jaja po około dwóch tygodniach. Mają one bardzo długie skrzela i charakteryzyją się łukowato wygiętą, symetryczną płetwą ogonową. Na ląd wychodzi traszka zwyczajna w czerwcu. Żyje w lasach pod sągami drzewa, w norach, wykrotach, bardzo często w szczelinach skalnych i grotach. Są to często zwierzęta synantropijne. Można je spotkać w wiejskich piwnicach, blisko domu. Na sen zimowy układają się poźną jesienią. Zimują gromadnie na lądzie, niekiedy nawet w szczelinach skalnych.
Traszka zwyczajna zamieszkuje cała Europę, z wyjątkiem Półwyspu Pirenejskiego, południowej Francji, południowej części Włoch, PÓłwyspu Bałkańskiego i Krymu. Na północy jej zasięg kończy się na środkowej Szwecji.
W Polce traszka zwyczajna jest bardzo pospolita. Występuje ona licznie na całym niżu oraz na wyżynach, gdzie jest znacznie częstsza od traszki grzebieniastej. W Tatrach stwierdzono jej występowanie na wysokości 1087 m nmp. (Staw Toporowy Niżny), a w Karkonoszach na wysokości 1250 m.