Żaba jeziorkowa (Rana lessonae)

Ta niewielka żaba uchodziła przez długi czas za rasę względnie odmianę żaby wodnej. Tego zdania sš jeszcze do dziœ niektórzy herpetolodzy. W ostatnich dopiero czasach, dzięki badaniom LeszkaBergera uznano jš za osobny gatunek.
Ciało żaby jeziorkowej jest wydłużone, pysk długi, ostry. Długoœć ciała okazów występujšcych w Polsce dochodzi do8 cm. Ubarwienie i ogólny wyglšd sš bardzo podobne jak u żaby wodnej, od której odróżnić jš dosyć trudno.
Charakterystycznšcechšżaby jeziorkowej jestzamiłowanie do zagrzebywnia się w ziemi. W zwišzku z tym na jej nogach rozwinęły się bardzo wyraŸne i masywne tzw. naroœla lub modzele podeszwowe. Naroœla te porównuje się często do modzeli grzebiuszki. Żany jeziorkowe zagrzebujš się nie tylko na sen zimowy, ale nawet w okresie silniejszych chodów.
Życie aktywne rozpoczyna żaba jeziorkowa w kweitniu. Skrzek składa na dnie zbiorników wodnuch, a jej kijanki sš bardzo podobne do larw żaby wodnej. Żaba jeziorkowa żyje nad brzegami bardzo małych zbiorników wodnych, glinianeh, dołów torfowych czy rowów, najczęœciej położonych na terenach leœnych.
W Polsce jest ona z pewnoœciš szeroko rozprzestrzeniona, jednak w chwili obecnej jedyne pewne daneo jej występowaniupochodzš z terenu Wielkopolski. Zgodnie z hipotezami Bergera obecnoœci jej musimy się spodziewać w całym kraju.