W roku szkolnym 1911 uczyło się w szkole 515 uczniów i pracowało siedmiu nauczycieli.
Następną rozbudowę szkoły datuje się w 1934 r. Kiedy to rozpoczęto budowę budynku mieszczącego cztery klasy (dzisiejsze przedszkole). Budowę ukończono 1 maja 1935 r.
W roku 1936 za rządów Adolfa Hitlera zmieniono nazwę naszej miejscowości z Czarnowanz na Klosterbuck.
Liczba uczniów w latach 1912 do 1936 wahała się od 400 do 600, natomiast uczyło w szkole średnio 8 nauczycieli.
Z kroniki dowiadujemy się, że szczególna germanizacja mieszkańców nastąpiła w okresie dyktatury Hitlera. Stanowiska nauczycieli obsadzano tylko rdzennymi Niemcami.
Posiadana przez szkołę Kronika pisana w pięknym niemieckim gotyku kończy się na roku 1941, gdyż pozostała jej część z lat wojennych została zniszczona.
Był rok 1945. Władze polskie obejmowały Śląsk i organizowały życie gospodarcze, polityczne i kulturalne na terenie ówczesnego powiatu opolskiego. W dniu 9 kwietnia 1945 roku przybył do Czarnowąs Antoni Janik nauczyciel z Częstochowy aby organizować tutejszą szkołę. Wieś robiła przykre wrażenie, była poważnie wypalona i zniszczona. Taki sam opłakany widok przedstawiała szkoła. Ówczesny Wójt Józef Słota dostarczył spis dzieci w wieku szkolnym. Wspólnie z kierownikiem szkoły i mieszkańcami rozpoczął remont szkoły. Dnia 16 kwietnia 1945 przybyła pierwsza grupa nauczycieli, a 20 kwietnia rozpoczęto już naukę w trzech zespołach. Wśród dzieci 80% nie znało języka polskiego zupełnie lub bardzo słabo. Praca była ciężka, uczono przeważnie języka polskiego, śpiewu i historii. W tym roku uczono do 15 lipca.
Pierwszy prawdziwy nowy rok szkolny 1945-46 rozpoczęto 3 września1945r. uroczystym nabożeństwem w kościele parafialnym. Do pracy szkolnej przystąpiło 6 nauczycieli. Naukę zorganizowano w ośmiu klasach w tym dwóch pierwszych. W grudniu 1945 r. ,z okazji otwarcia mostu na Małej Panwi został zaproszony przez kierownika do szkoły Wojewoda ,któremu pokazano w jak ciężkich warunkach pracują nauczyciele i uczą się dzieci. Wojewoda uznał, że pomoc jest niezbędna. Pokryto wówczas dach na szkole, który został zrujnowany w czasie działań wojennych. W czasie roku szkolnego urządzono wiele imprez dochodowych na cele szkoły. Również w tym roku udaje się zorganizować Komitet Rodzicielski. Przy jego pomocy i miejscowego społeczeństwa ufundowano szkole sztandar, który został poświęcony dnia 6 czerwca 1946r. W następnych latach szkolnych było już 13 zespołów klasowych , uczniów około 500. Brali oni udział w dożynkach w Opolu oraz wystawiano różne baśnie dla mieszkańców wsi. W miesiącu kwietniu 1946r. został zarejestrowany w Warszawie pierwszy w Polsce LZS, którego założycielem i pierwszym prezesem był kierownik szkoły Antoni Janik - wielki pasjonat sportu. Kończono remont szkoły, jej obejścia, jak również przystąpiono do poszerzania boiska i budowy sceny na wolnym powietrzu. W szkole najżywotniejszą organizacją było PCK, która pod reżyserią swej opiekunki K. Janik wystawiła baśń 'Kopciuszek", a za zarobione pieniądze zakupiono pierwsze radio do świetlicy oraz przeznaczono na wycieczkę do Częstochowy. W latach powojennych do szkoły uczęszczali uczniowie z Domu Dziecka, który prowadziły siostry Jadwiżanki z miejscowego klasztoru. Już w roku 1947-48 wyjątkowa liczba bo około 20% młodzieży wybrała szkoły średnie: ogólnokształcącą , handlową i liceum pedagogiczne. W tymże roku została zlikwidowana klasa ósma. W latach 1948 - 50 następowało dalsze porządkowanie terenów wokół szkoły, budowa boisk do koszykówki i siatkówki oraz urządzanie biblioteki szkolnej. Pracuje już jedenastu nauczycieli a uczniów jest około 500. Na terenie szkoły działają takie organizacje jak: SKO, PCK, Koło Odbudowy Warszawy. W czasie wakacji najbiedniejsze dzieci wyjeżdżają na kolonie letnie TPD do Henrykowa. W roku szkolnym 1950/51 dokładnie w listopadzie następuje zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. Miejsce Antoniego Janika zajmuje Józef Rogulski. W latach 1950-60 liczba uczniów zmalała do 200. Na początku lat 50 tych zorganizowano harcerstwo. Drużyny prowadzone były przez etatowych pracowników. Harcerze pracowali przy urządzaniu Spółdzielni Produkcyjnej w Borkach, brali udział w pracach polowych i sadzeniu lasu. Również w tych latach uczniowie zaczęli zdobywać wysokie lokaty w olimpiadach i konkursach na szczeblu rejonu i województwa. W 1954-55 chór prowadzony przez panią Chojnicką J zdobył drugie miejsce w Województwie. Koło techniczne prowadzone przez J. Rogulskiego brało udział w centralnej olimpiadzie technicznej. Koło sportowe startowało w igrzyskach harcerskich . 19 uczniów zakwalifikowało się do finałów wojewódzkich a jedna do centralnych. Koło to prowadzili K.Janik i N.Porst. Po raz pierwszy w 1959r. obchodzono w naszym kraju Dzień Nauczyciela. W tym samym roku w pierwszych dniach listopada zorganizowano w szkolę Spółdzielnię Uczniowską. Co rok studenci Studium Nauczycielskiego w Opolu odbywali w naszej szkole praktykę. W latach 1960-70 liczba uczniów sukcesywnie zwiększa się od 200 do 500. W 1961r. specjalna komisja budowlana stwierdziła , że budynek starej szkoły nadaje się do kapitalnego remontu. Rozebrane zostają stare piece kaflowe i przeprowadzony zostaje remont stropów i klatki schodowej. W jesieni 1961 szkoła otrzymuje pierwszy telewizor podarowany od "Huty Batory" z Chorzowa, która od kilku lat korzysta z budynków szkolnych w okresie wakacji letnich, urządzając dla dzieci hutników kolonie. W związku z przedłużającym się remontem "starej szkoły" nauka odbywa się oprócz nowej szkoły w świetlicy gromadzkiej oraz w "Arendzie". W roku szkolnym 1964-65 szkole przyznano "Złotą odznakę" jako wyróżnienie w konkursie PKO w skali województwa. Również chór szkolny prowadzony przez J.Chojnicką zdobywa szereg pierwszych miejsc na szczeblu powiatu i województwa.
Od 1965 r. zaczynają uczęszczać uczniowie kl. V,VI,VII ze szkoły w Borkach. W następnych latach w szkole wprowadza są koła przedmiotowe. W tych latach bardzo aktywnie pracuje Komitet Rodzicielski pod przewodnictwem Józefa Klemensa - doskonałego i niezmordowanego organizatora wielu wspaniałych imprez. Również duży wkład finansowy na zakup książek do biblioteki i pomocy naukowych wniósł Komitet. W szkole w dalszym ciągu działa harcerstwo, Szkolne Koło Budowy Szkół. To ostatnie pod opieką A.Kluza zebrało tak dużą kwotę pieniędzy, za którą zajęło 2-gie miejsce na szczeblu powiatu. Coraz większa ilość młodzieży stara się o przyjęcie do szkół średnich z pozytywnym rezultatem. Od roku szkolnego 1969-70 zostaje utworzony etat z-cy dyrektora, którym zostaje Materniak Halina. 18 listopada na spotkaniu z rodzicami zawiązuje się komitet rozbudowy szkoły. Zostaje opracowany projekt przebudowy "nowej szkoły" ,który nigdy nie został zrealizowany. W szkole działają takie organizacje jak: LOP, LOK, PCK, Koło Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Spółdzielnia Uczniowska oraz koła przedmiotowe matematyczne, biologiczne, fizyczne, plastyczne, techniczne, SKS, PS. W roku szkolnym 1971-72 E. Stachowska, A. Kowalińska oraz A. Janik urządzają dla mieszkańców wspaniały turniej kopernikowski połączony z konkursami i inscenizacją o naszym wielkim uczonym. Nagrody za zwycięstwo w turnieju ufundował GS. W tym samym roku odchodzi na emeryturę J. Rogulski , a jego miejsce zajmuje mgr Władysław Byczko - dotychczasowy nauczyciel matematyki. Szkoła przez trzy lata pełni rolę Gminnej Zbiorczej Szkoły. W 1974 roku zostaje zlikwidowana Gmina w Czarnowąsach i również szkoła zbiorcza. Dyrektor W. Byczko przechodzi do pracy w ZNP. Pani H. Materniak przeprowadza się do Częstochowy. W 1975 roku dyrektorem szkoły zostaje mgr Krystyna Dawidowska, która przeprowadziła się z Pokoju. Jej zastępcą zostaje mgr Elżbieta Stachowska obecna dyrektor szkoły. W 1973 roku rozpoczyna się budowa Elektrowni "Opole". Zmienia się krajobraz wsi. Pierwsze biura budowy znajdują się w stylowej "Arendzie" obok szkoły, która później zostanie wyburzona , a w jej miejsce wybudowany zostanie hotel robotniczy. Następuje regulacja rzeki Mała Panew. Na miejscach boisk i terenów rekreacyjnych zostaje wznoszony budynek szkolny, który ma służyć elektrowni jako szkoła przyzakładowa. Społeczeństwo wsi jest głęboko niezadowolone. Pisze różne petycje do władz miejscowych i wojewódzkich. Sprawa nie zostaje pozytywnie załatwiona. Dopiero petycja do Rady Państwa powoduje, że władze elektrowni i miejscowi decydenci zmieniają decyzję. W 1978 roku po wielu przeróbkach adaptacyjnych uczniowie otrzymują nowy dwupiętrowy budynek szkolny , jak na owe czasy bardzo przestronny i nowoczesny. Również przez wiele lat firma budująca elektrownię jest opiekunem szkoły. Lata osiemdziesiąte, a właściwie ich koniec to wielkie zmiany polityczne w naszym kraju. Za zmianami ustrojowymi ruszyły zmiany gospodarcze. Już w roku 1981 kiedy ogłoszono stan wojenny niewielu wierzyło w to co miało nastąpić w 1989 roku. W naszej szkole życie biegło normalnym torem. Rozpoczęto budowę sali gimnastycznej , której koszt pokrył fundusz gminy. Zostaje ona oddana do użytku w 1988. Jest to największa sala w całej gminie. Mogą nam jej pozazdrościć niektóre szkoły miejskie. W 1986 roku szkoła włączyła się do obchodów 40-lecia pierwszego klubu sportowego w Polsce LZS "Swornica". Przy okazji tych obchodów udaje się nam wyasfaltować boisko szkolne i urządzić na nim boisko do piłki ręcznej. Również w tym czasie całe boisko zostaje obsadzone topolami. W 1985 roku obchodzono uroczyście 40-lecie szkoły i rozpoczęto pracę nad nadaniem szkole imienia niemieckiego przywódcy komunistów Ernsta Thalmana. Nawiązano kontakty z władzami i szkołami w Falkensee w okręgu poczdamskim NRD. W dniu 18 października 1986 roku szkole nadano imię Ernsta Thalmana. Rozpoczęła się wymiana grup kolonijnych, wizyty i rewizyty władz i nauczycieli. W szkole urządzono Izbę Regionalną, która istnieje do dnia dzisiejszego. Każdy gość odwiedzający szkołę chętnie do niej zagląda. Minęło parę lat. W 1989 roku po wyborach zmienia się oblicze naszego kraju. Imię szkoły zaczyna się nie podobać Radzie Pedagogicznej oraz rodzicom. W 1990 roku szkoła przestaje mieć imię. Również w tym samym roku szkoła przechodzi pod Samorząd Gminy w Dobrzeniu Wielkim. Rozpoczyna się nowy etap szkoły samorządowej. W 1991 roku odchodzi na emeryturę dyrektor mgr K. Dawidowska. Pełni obowiązki wybrana jednogłośnie przez Radę Pedagogiczną mgr E. Stachowska. Zastępcą dyrektora zostaje mgr Cz. Bil. W lutym 1992 roku zostaje ogłoszony konkurs na dyrektora szkoły wg obowiązujących przepisów. Po przeprowadzeniu konkursu dyrektorem zostaje w dalszym ciągu mgr E. Stachowska. Lata 1990-95 to lata dużych zmian w kraju i również w szkole. Do szkoły po prawie 35 latach wraca religia. Również rok po roku zaczyna wchodzić do klas V- VIII j. niemiecki w miejsce j. rosyjskiego. Coraz dotkliwiej szkoła odczuwa brak pieniędzy , co jest zjawiskiem ogólnopolskim. W szkole pojawia się nowy organ w miejsce Komitetu Rodzicielskiego - Rada Rodziców. Zaczynamy prowadzić działalność gospodarczą. Sukcesywnie w latach 90-95 zmniejsza się liczba uczniów w naszej szkole od 500 do 370. Związane jest to z dużą emigracją społeczeństwa Czarnowąsów na zachód. Obecnie w szkole uczy się 358 uczniów z miejscowości Czarnowąsy, Krzanowice, Opole - Wróblin, Borki i Świerkle. Jest to jedna z największych placówek w gminie. Pracuje 30-tu nauczycieli i 8 osób obsługi. Funkcjonuje świetlica , która oprócz swojej działalności opiekuńczej prowadzi stołówkę szkolną. Na przestrzeni 50 lat wielu naszych absolwentów uzyskało wysokie kwalifikacje zawodowe. Są nimi profesorowie uczelni, lekarze nauczyciele, inżynierowie, oraz wiele wartościowych i cenionych osób w kraju i zagranicą. Wszyscy pamiętają pierwsze lata nauki z których wynieśli podstawy do rozwoju i kształcenia swojej osobowości.
W ostatnich latach około 80% uczniów zdaje pomyślnie egzaminy do szkół średnich . Wielu z nich również studiuje.
Od 1 września 1999 r. zostało utworzone uchwałą Rady Gminy Gimnazjum.
