Kościół Parafialny p. w. św. Michała. Wzmiankowany 1282. Prezbiterium obecnego wzniesione 4 ćw. XIII w., zapewne bezpośrednio po lokacji miasta. Spalony 1449, następnie odbudowany; w tym okresie wzniesiony względnie rozbudowany korpus i wieża oraz podjęta nieukończona przebudowa prezbiterium przez podwyższenie murów. W końcu XV i XVI w. dobudowane do przesęł korpusu kaplice i kruchty (cztery od pn. i trzy przy dwóch wsch. przęsłach nawy pd.). XVI w. zwieńczenie wieży krenelażem i murowaną iglicą. Kościół spalony lub zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej (1633?), odnawiany następnie staraniem bpa Sebastiana Rostocka przed 1671; w czasie odnowienia wykonane trzy sklepienia (zapewne w nawie głównej i bocznych) oraz chór muzyczny. 1833 spalone dachy, które odbudowano w roku następnym, a 1856 pokryto blachą. 1893 gruntowne odnowienie i częściowa regotyzacja kościoła (m. i. wprowadzenie żeber na sklepieniu nawy głównej, obmurowanie i wykonanie portali zewnętrznych, polichromia wnętrza i szereg zmian w wystroju). Gotycki, z wczesnogotyckim prezbiterium. Orientowany. Murowany z cegły, w dolnej części prezbiterium o układzie wendyjskim, w pozostałych częściach o układzie polskim z użyciem zendrówki.