Uczennica I klasy Liceum Ogólnokształcącego„Carolinum".

Interesuje się poezją.

                                                Replika przeżyć

                                    Najpiękniej jest, gdy niebo miesza się z ziemią

                                    Gdy jak dwie tafle naprzeciw siebie

                                    Są identyczne

                                    Najpiękniej jest, gdy zza czarnych chmur

                                    Zabłysną gwiazdy jak łza wzruszenia

                                    Najpiękniej jest, gdy nie dostrzega się

                                    Końca widnokręgu jak przy zachodzie słońca

                                    Na pustyni

                                    Najpiękniej jest, gdy na morzu roztrzepione promienie

                                    Odbiją się od kropel

                                    Wówczas przypominam sobie o tym

                                     - Gdy on był jednością ze mną

                                             Jak niebo z ziemią

                                                 W odbiciu tafli jeziora

                                     - Gdy wśród chmur 

                                              On zabłysnął

                                                   Jak te gwiazdy

                                     - Gdy szczęście było nieskończone

                                             Jak pustynna ziemia

                                                   Podczas zachodu

                                     - I gdy jego spojrzenie 

                                              Odbiło się od moich oczu

                                                    Jak promyki wody

                                                                                                                          Powrót