CZAPLA SIWA

Czapla siwa

Ptak spotykany wszędzie nad wodami pojedynczo lub w niewielkich stadach, jednakże gnieździ się tylko w niewielu miejscach w pobliżu jezior, rzek lub stawów i tam gdzie kolonie gniazd są pod ochroną.
Niewiele mniejszy od bociana. Szyja biała z czarnymi kreskami, wierzch popielaty, skrzydła i czub na głowie czarne. W locie szyja skulona, a skrzydła pałąkowato wygięte, nie tak prosto rozpostarte jak u bociana.
Pożywienie: przeważnie ryby małe i średniej wielkości, poza tym płazy, gady, myszy, szczury wodne, małże, ślimaki oraz owady.
Gniazdo: usłane z chrustu, wysoko w koronach drzewa, zwykle kilka gniazd na jednym drzewie, niekiedy w dużych koloniach od 10 - 300 gniazd znajdujących się na przestrzeni kilku hektarów lasu.
Jaja: 3 - 5, rzadziej do 7, bladoniebieskawozielone.
Przylot większości osobników podczas roztopów w końcu lutego lub w marcu, jednakże niektóre pozostają przez zimę w kraju i wykonują nieregularne przeloty w poszukiwaniu oparzelisk. Odlot od sierpnia do grudnia.
Wymiary: długość ciała 90 cm, rozpiętość skrzydeł 160 - 170 cm, skrzydło złożone 45 - 48 cm, ogon 17 - 19 cm, waga około 1500 g.
Ochrona: jest to ptak miejscami liczebny, lecz jego liczebność często się zmienia. Na terenach, gdzie liczba czapli zmniejsza się, niezbędna jest skuteczna ochrona miejsc gniazdowania.